સબંધ

સ્વાર્થ સાથે સબંધોના સમીકરણ રચાય છે,
હવે પવન પ્રમાણે બધુ જ ફંટાય છે,

હોય ભલે સબંધોનાં ખેતર લીલાછંમ,
થોડુક ખોતરો ત્યાં જ મૂળિયાં દેખાય છે,

જેની પ્રક્રૂતિ ભીંજાવાની જ નથી,
તેને વરસાદની મોસમ ક્યાં સમજાયછે?

માનવી પોતેજ પોતાનો આયનો છતાં,
બીજા અરિસાઑથી કેવો ભરમાય છે?

કબજો કેવો કાળમીંઢ પથ્થર 'અહં' નો
બરફ બની ક્યાં પીગળી શકાય છે?

'કાચબો' બની સમેટી લીધાં છે અંગો,
છતાં પાણી જોઈ ક્યારેક મન લલચાય છે.