વતન
ગોબરગંધ ભરી ગામડાની ગલી ,
હાંફતા શહેર કરતા ઘણી ભલી,
મુઠ્ઠીભર ખોલકી ને હતી હાટડી ,
ખબર લેવા દેવા તણી-એ કડી
નજર પડે ત્યાં લટકે બંધ તાળા ,
તણખલુંય નથી વિખાયા માળા,
છે ,હવા પણ અજાણ ને પરાઈ ,
પુરાતી નથી અવકાશ ની ખાઈ ,
પીળા ખખડતા પીપળાને પૂછું ,
ને ,ભીંજાયેલા લોચનીયા લૂછું ,
ક્યા? ખોવાયું ગમતું એ ગામડું ,
કઈ ?ઓથે થઇ રહ્યું પડું પડું ....
રેખા જોશી ૨૪-૨-10

વસંત .......
આ તો રૂડું વસંત નું પરભાત ,
પ્રભુની પાડેલ ભાતીગળ ભાત ,
પાંદ-પાંદ પાંગર્યું નવ જીવન ,
આળસ મરડી ઉભું આખું વન ,
રંગ બે રંગી વ્રુક્ષ ને વન -વેલી,
જુઓ પ્રણય ફાગ ખેલે મન મેલી ,
કોયલ ટહુકે 'કુહૂ કૂહૂ' કુંજ મહી ,
પાગલ ભ્રમર ઉડતા અહી તહી ,
મંદ મંદ હવા ને ,હુંફાળોઉજાસ ,
કેવો ઢોળાયો શૃંગાર આસપાસ ,
નયન ગમ્ય પ્રકૃતિ નો શણગાર ,
સાંજ હોય કે પછી હોય સવાર .

રેખા જોશી ૨૩-૨-10

સાગર
જુઓ આ દરિયાની વસ્તી ,
મોજા રેતી કરે ,કેવી મસ્તી ,
અમાસે ઓટની ઉદાસી ,
પૂનમે પાગલ છે ભરતી ,
સાગર ને ચૂમે ગગન ને ,
ક્ષિતિજ ત્યાં વિસ્તરતી ,
ઘૂઘવતા સાગરની સાથે ,
લથબથ લાગણી એ નીતરતી
સવાર પડતા સૂરજ આવે
ચંચળ ચાંદની સરકતી .
રેખા જોશી .

તું છે.

આ વસંત નું અવતરણ તું છે
રેશમ રૂહ નું આવરણ તું છે
વગડે વગડે વનરાજી ખીલી ,
દુર ઝાકળ ભીનું રણ તું છે .
રોજ ઉગતો આભે દિનકર ,
ઉગતી આશાઓનું ઝરણ તું છે.
ભર્યું પગલું પગલું પ્રેમ પંથે
પહેલી ચાહતનું ચરણ તું છે .
વિશ્વાસ બની ગયો શ્વાસ
અતિમ શ્રદ્ધા નું શરણ તું છે

રેખા જોશી ૨-૧-૧૦