.
અણીયાળી આંખો શી મલકાતી જાય,
લાજ મહીં શરમથી મુખડું શરમાય,
યૌવનની મોસમ છે સાગરને મળવાને,
સજીરુપ ઍનુ નદી બની છલકાય,
પગમાં છે પાયલ ભાતીગળ ઓઢણી,
મહેકતી ફુલોની વેલ બની વિટળાય,
કવિની આ કવિતા શાયરની ગઝલ,
જોઇ રુપ ઍનુ ચાંદની શરમાય
નાજુક-નમણી આ ગામડાંની ગોરીને,
વાલમની વાટનો થાક ના વરતાય.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment