એક કાવ્ય -
બસ તું -જ /

આ વસંતનું અવતરણ છે ? 
કે પછી .....તું ?
રેશમી રુહનું આવરણ તું ,
લીલી વનરાજી અને -
દૂર -દૂર ઝાકળભીનું રણ પણ તું ,
રોજ ઉગતાં રવિની જેમ -
ઉગતી આશાઓનું ઝરણ પણ તું .. જ ,
ભર્યું છે પગલું પ્રેમ પંથે -
એ પહેલી ચાહતનું ચરણ તું ...
હવેતો વિશ્વાસ જ જ્યાં બની ગયો છે શ્વાસ....
એ અંતિમ શ્રધ્ધાનું શરણ પણ તું જ ,
આ પ્રભુની પાડેલ ભાતીગળ ભાત ,
એટલેજ તું ....
તું પાંદ -પાંદ પાંગરી ,
આળસ મરડી ઉભું થયેલું વન છો ,
તારા પગરવથી રંગ બેરંગી વૃક્ષ -
અને વનવેલી -
પ્રણયફાગ ખેલે છે મનમેલી .....
કોયલ ટહુકે કુંજ મહીં -
ભ્રમર મદમસ્ત બની ઉડે અહીં -તહીં ,
ફેલાયો છે હૂંફાળો ઉજાસ -
ઢોળાયો શૃંગાર આસપાસ ,
પ્રકૃતિનો આ શણગાર અને એ પણ -
તું ....તું ....જ

રેખા જોશી