મારા અસ્તિત્વ ની ઓળખ -

હું અવતરી 'માં' ની કૂખે ,
અને તમારી વિશાળ હથેળીમાં ,
એ સ્પર્શમાં ,
કોમળ સંવેદના સાથે હતો ,
હૂંફાળો વિશ્વાસ પણ .....
જે મને એકવાર પાંખો આપશે -
અને ઉડવાને આકાશ પણ પછી -
મારી રક્તવર્ણી પગલીઓ ને -
તમેજ સ્થિર કરી ,
હું વિકસી એક વેલીની જેમ
તમારા જ ટેકાથી
બાહોશ એવા મજબૂત ખભે બેસાડી ,
દુનિયાની તમેજ સફર કરાવી ...
છતાં.....
ખબર છે મને જયારે જયારે ,
તમારી અંદર ઉદાસીના વાદળ ઘેરાયાં ,
ત્યારે ત્યારે છાનાખૂણે આવેલા આંસુ ને ,
વરસાદમાં ખપાવી ખડખડાટ હસ્યાં છો ,
મને-માત્ર લાગણીની વાછટ આપી
ભીંજવી છે, બળબળતા  સૂર્યનું આવરણ ,
થઇ માત્ર શક્તિ અને તેજરેખા આપી છે.....
આજે ,
એ વડલો ઘેઘૂર બની આજે જીર્ણ થયો છે ,
પાનખર તેને પણ અડકી છે ,અને .....
સામાન્ય પવનની થપાટે પણ
હલી જાય છે ....
ત્યારે હું વસંત બની મ્હોરી જાવ છું
તેની આસપાસ ....

-રેખા જોશી