Kemper cho?

Kem cho?

मोदीजी भारतकी शान है ,
ज़िन्दादिलिका दूसरा नाम है ,

शब्द -शब्द में 'हुंकार 'है
हर बात मे सत्य का सार है

उसके सर विजयकि ताज हें ,
मुस्लिमकी भी यही नमाज है,

बूढ़े -बच्चेका एक ही नारा ,
हमे चाहिये मोदीजी प्यारा ,

जरूर बदलेगा भारत का भावि ,
हो गया है  मोदीजी का जादू हावी

रेखा -जोशी 

પર્ણ પીળું ખખડે ,
પછી એ બબડે ......
.................
ક્યાં સુધી ?????
લાગણી ના વૃક્ષે ,
એ લબડે .........
..................
મોહ -માયા ,
ને વળી આ કાયા ,
ક્યાં સુધી સબડે,
................
મન ક્યાં સુધી ,
બની માટી ,
ચાકડે -ચડે .....

રેખા -જોશી 

નઝર નઝર નો સવાલ છે ;
બાકી પેંસા ની જ કમાલ છે ,

નીતિમત્તા ની નોંધ નથી ,
સત્ય સરેઆમ બેહાલ છે ,

સત્તા સત્તાનાં સ્વાર્થ તળે ,
દેશ આજે પાયમાલ છે ,

આરોપ,પ્રતિઆરોપ માં ,
જુએ જનતા આ તાલ છે ,

હોય આજ ભલે સૌ ની ,
મોદીજી ની આવતીકાલ છે,

આવીને પછી થશે આરૂઢ ,
હિન્દુસ્તાન માલામાલ છે।

રેખા જોશી

મુગ્ધ અમે ,મદહોશ 
શબ્દથી ભલે ખામોશ ,
છીએ ઓતપ્રોત અંદરથી ,
અમાપ -ઊંડાણ છે એટલું
તસભાર ઓછું સમંદરથી ...?
''હું ''હવે ક્યાય નથી હવામાં ,
હોય વસંત ,પાનખર કે પછી -
બળબળતી બપોર......,
એકમેકમાં એકાકાર ,
અસ્તિત્વ જ્યાં ઓગળી ગયું ,
કરી દીધું જ્યાં અર્પણ ,
બની ગયું એ જ મારું દર્પણ

રેખા જોશી ..

મૌન શબ્દમાં શણગારું છું ,
સતત સત્યને એમાં તારું છું 

પોતીકી પળ મળે જયારે 
જાતને સરેઆમ સંવારૂ છું ......

રેખા જોશી

મારા ઉરને આંગણે ,
તારા પ્રેમનો ટહુકો સાંભળી ,
હું મોર બની નાચી ,
કોયલ બની ટહુકી ,
વાદળી બની વરસી ,
ફાગણ બની ફોરી ,.....
હતી હું કોરી કોરી ,
થયો સ્પર્શ તારો ને ,
વસંત બની મ્હોરી ,
આમ જ તારા આંગણે ,
ઉગી......લીલીછમ્મ .....

રેખા જોશી

રે સખી ,

આંખ્યું માં પ્રેમ ફૂટયાની છે વાત  ...રેસખી
ઉડાઉડ કરતા પતંગીયાં ની ભાત ...
સ્પર્શનું બીજ મારા ટેરવે ઉગે ને ,
ઉઘાડી આંખે સપના જોવાની રાત ....રેસખી
નજરું મળતાને બંધાય છે વાદળ ,
ધોધમાર વરસી પડે છે મારી જાત ......રેસખી
સમય કે સ્થળ ની સીમા નડે નહી ,
ચારેય  પોર મારે દલડે હયાત ....રેસખી
આવજો કહી ને આ 'અરુણ ' જો આથમ્યો ,
આથમતું નથી મારું પરભાત ......રેસખી
આતો કાળજા ના કામણ છે ,
એમાં હોય નહી નાત કે જાત ......રેસખી
રંગોળી પુરી છે મેતો પ્રેમ ની ,
 એક નહી પૂરું હું રંગ સાત સાત। .....રેસખી

રેખા જોશી -

વૃદ્ધાવસ્થા ,

મનમાં મૌન એમ વિસ્તરે ,
પાકું ફળ જેમ વૃક્ષથી ખરે

ઝાંખપ કે મોતિયો આંખમાં
બાળપણ બુઢાપે તરવરે ,

કપાઈ પાંખો ,વિવશ વનમાં
મન કઈ વસંતે ટહુકા કરે ??

નથી વીજળી કે ગડગડાટ ,
વર્ષારૂપે અશ્રુ એના ઝરે ,

બની ગયો , સામાન સમો ,
એ શ્વાસો થકી સમય ભરે ,

બોલ બન્યાં ,આજે પડઘા ,
અવાજો એના ,આમતેમ ફરે ,

બાહોશ મન, થયું બેબાકળું
એ આજ 'મોતનું સ્વાગત 'કરે ,

રેખા જોશી -

આ જીવન માં બંધ કોઈ પાનું નથી ,
આનંદમય જીવનનું ,આબહાનું નથી.
ઉડી તો જૂઓ આ ખુલ્લા આકાશ માં ,
એટલે જ ચન્દ્ર નું ઉગવું છાનું નથી !!
રેખા -જોશી

સવાર શરુ થાય ,
સમળી ની ચિચિયારીઓથી, 
ચારેયકોર ચકોર નજર ફેરવી 
પાંખો ફેલાવી ઉડાન ભરે છે ,
બાર નાં ટકોરે મહેમાન બને છે 
કાગડા। ....
બંને બાજુ ડોક ફેરવી પોતાપણું બતાવી 
ભોજન ની કરે માગણી સમજી શકું છું ,
એ લાગણી। ..
તો ચાર વાગે આનંદ ની કિલકારી કરતા ,
પોપટ મારા માંહ્યલા ને ભરી દે છે જાણે
આનંદ નો સાગર અહિયાં જ સમેટાય છે ને-
કાબર તો સુંવાળા પીંછા ઉચાં કરી જાતજાત ના ,
રાગ છેડે છે,કબુતર તો ઘુ ઘુ કરી કથક કર્યા જ
કરે છે.આ બધા છે મારા મિત્ર,પૂરું કરે છે જીવન ચિત્ર

રેખા જોશી

જીવન જાણે એક પતંગ
બદલેએ તો વિધવિધ રંગ ,
આકાશે એ તરતી રહે ,
ખેચ ઢીલ ને સહેતી રહે 
ડોલી ડોલી આનંદ આપે 
તોયે માણસ એને કાપે ....
ચગવા એને ફીરકી ભરી 
જીવન -દોરી જાય સરી 
કપાય ને પતંગ બીજી ચડે 
જીવન થાય પૂરું મૃત્યુ વડે
રેખા જોશી

હોય આવરણ 
ભલે ધુમ્મસ નું ,
મારી નજર તને
આરપાર ઓળખે છે,
થીજી નથી
બની બરફ આ સંવેદના 
વિશ્વાસ ના વાદળો ની હૂંફ,
હજી જીવે છે।
rekha joshi

તારા પાયલ ની આ છમ છમ ,
વાવી વેરાન રણ મહી ,ને -
ઉગી નીકળ્યું સંગીત લીલું છમ
કહેશો ના કોઈ ને મારા છે સમ

rekha joshi