વૃદ્ધાવસ્થા ,

મનમાં મૌન એમ વિસ્તરે ,
પાકું ફળ જેમ વૃક્ષથી ખરે

ઝાંખપ કે મોતિયો આંખમાં
બાળપણ બુઢાપે તરવરે ,

કપાઈ પાંખો ,વિવશ વનમાં
મન કઈ વસંતે ટહુકા કરે ??

નથી વીજળી કે ગડગડાટ ,
વર્ષારૂપે અશ્રુ એના ઝરે ,

બની ગયો , સામાન સમો ,
એ શ્વાસો થકી સમય ભરે ,

બોલ બન્યાં ,આજે પડઘા ,
અવાજો એના ,આમતેમ ફરે ,

બાહોશ મન, થયું બેબાકળું
એ આજ 'મોતનું સ્વાગત 'કરે ,

રેખા જોશી -